Eerste berichtje

Ik heb dan toch maar een blogje aangemaakt om iedereen een beetje op de hoogte te houden.



Ik zal beginnen bij het begin, na een emotioneel afscheid op de luchthaven begon mijn avontuur. Na héél lang onderweg te zijn geweest (ongeveer 20 uur) kwamen we eindelijk aan in Montevideo. Daar werden we (ik en Inessa) door iemand van YFU opgewacht en samen met een meisje uit Frankrijk werden we naar het hotel gebracht waar de andere YFU-studenten ook al waren. We zijn met ongveer 60 studenten, waarvan 30 Duitsers!! IK dacht eerst dat we hier twee nachten gingen blijven maar de studenten die in Montevideo bleven werden zondagavond al opgehaald. Op dit weekend heb ik vooral geleerd dat ze het hier allemaal niet zo stipt nemen, als er op de plannig staat om om 3 uur te beginnen mag je al van geluk spreken als je om 4 uur begonnen bent.

Zondagavond kwam mijn familie mij dus halen, ik was echt superzenuwachtig. Maar toen ik binnenkwam gaven ze me allemaal een dikke knuffel en ik voelde me al direct op men gemak.

Ze wonen in een klein schattig huisje, in een soort wijk waar alle huizen in een cirkel staan en in het midden is er een zwembad :)! Er staan foto's op facebook btw. Ik deel een kamertje met mijn twee gastzussen.

Ik ben echt superblij met mijn familie, ze zijn echt zoooo lief en vriendelijk. Alleen de taal is soms een beetje een probleem want alleen mijn oudste gastzus spreekt goed Engels, maar we slagen ons er wel door!



Ik ben vrijdag pas voor de eerste keer naar school gegaan, omdat er eerst nog vanalles met de leerkrachten besproken moest worden... Ik volg de richting kunst, eerst wou ik humane doen maar deze richting zat al heel vol. Ik ben eens benieuwd of het iets voor mij is.... We shall see ;).

Mijn klasgenoten zijn ook echt super, ik zit in een van 10 en ook hier kan maar één meisje goed Engels, maar ze zijn allemaal zo lief en doen echt hun best om me op mijn gemak te voelen!!

Maandag en dinsdag is er geen school, dat komt dus ook weer goed uit. Eigenlijk maar goed ook, want ik ben zooooo moe. Ik denk een mengeling van de Jetlag, het levensritme en het feit dat je altijd zo geconcentreerd moet luisteren als iemand iets zegt.